سرمقاله ماهنامه صنعت بسته بندی شماره 172 که اواخر اذرماه 1395 منتشر شد.
آیا ما در حال بالا رفتن و پیشرفت هستیم یا اطرافیان ما متوقف شدهاند؟
گاهی چنان احساس خوشی داریم و از موفقیتهای خود میگوییم که انگار بقیه عقب ماندهاند و ما داریم میتازیم. ممکن است گاهی بقیه عقب بمانند ولی این دیگر دلیل مناسبی برای خوشحال بودن نیست. برای مثال رقیب دیرینه ما در منطقه یعنی ترکیه کمی دچار مشکل شده و ممکن است با نوع سیاستهایی که برمیگزیند با مشکلات بیشتری هم روبرو شود. در این میان تعدادی از برندهای بزرگ اروپایی بیمیل نیستند جهت روابط خود را از ترکیه به سمت ایران بگردانند. خب آیا این از برتری ما است؟ یا از توقف رقیب؟
باید مواظب باشیم دوباره در شرایطی قرار نگیریم که چون درهای واردات بسته بود هر چه میخواستیم در بازار داخل میفروختیم و این را به حساب توانایی خود میگذاشتیم. ما در این نوع برداشت بسیار توانمندیم….
نمیدانم توانستم دغدغه خود را بدرستی بیان کنم یا نه. احساس عقبماندگی در بعضی جاها از جمله صنعت چیز بدی نیست. گاهی در صنعتگران و تولیدکنندگان محترم داخلی نوعی اعتماد به نفس و رضایت میبینم که اثری از نگرانی از فاصله زیادی که بین ما کشورهای توسعه یافته وجود دارد در آن دیده نمیشود.
البته دلیل آن را میتوان حدس زد. کار کردن و کارآفرینی در این کشور خود هنری بزرگ محسوب میشود. باقی ماندن بر سر کار و ادامه تولید و بروز کردن تولید آن قدر سخت است که به معجزه میماند. بنا بر این کار و فعالیت معمولی و برداشتن گاهی فقط یک گام به جلو به عنوان موفقیتی بزرگ ارزیابی میشود و به نظر میآید باید به آن افتخار کرد. نمیدانم شاید این هم تاثیر عملکرد صدا و سیما یا اظهارات همیشه پیروزمندانه مسئولان کشور باشد.
در واقع بد جور به خودباوری رسیدهایم. نه این که لیاقت خسته نباشید را نداشته باشیم. بلکه انگار قلهای را که برای فتح در نظر گرفتهایم خیلی بالا نیست. با این ضربآهنگ پیشرفت پنجاه سال بعد هم به امنیت اقتصادی و فنآوری نمیرسیم.
ما باید بر خواستههای خود پافشاری کنیم و دیگران را وادار کنیم به خواستههای ما توجه کنند. منظورم از خواستهها، خواستههای سیاسی نیست. همچنین منظورم از دیگران، کشورهای خارجی و ابرقدرتها نیست بلکه مسئولان محترم کشور خودمان است که برای درک مهمترینها در بین مهمها نیاز به راهنماییهای قدرتمندانه و مصرانه دارند.
ما در کل به صنعتگران عزیز کشور خود میگوییم خسته نباشید اما لطفا خودشان خیلی باور نکنند.