گرایشات به سیستم‌های اشعه ایکس و شناسایی فلز
سیستم‌های شناسایی فلزات و دستگاه‌های اشعه ایکس روز به روز پیشرفته‌تر شده‌اند. در این جا نگاهی به جایگاه کنونی این فناوری‌ها در صنعت بسته‌بندی داریم:
1-اختلاف بین این دو فناوری در چیست؟ شناساگرهای فلز از یک سیگنال با فرکانس رادیویی استفاده می‌کنند. اگر این سیگنال بین فرستنده و گیرنده دچار اختلال شود، نشانه‌ی وجود فلز است. در حالی که دستگاه‌های اشعه ایکس بر اساس چگالی (دانسیته) کار می‌کنند.
در صورتی که شی مشکوکی وجود داشته باشد، جذب اشعه ایکس توسط آن متفاوت بوده و چگالی را تغییر می‌دهد. این تغییر به صورت پیکسل در یک تصویر گرافیکی اندازه‌گیری می‌شود و به این ترتیب، موقعیت جسم خارجی در بسته مشخص می‌شود. سیستم اشعه ایکس به کمک کامپیوتر پیکسل‌ها را تحلیل می‌کند تا وجود یا نبود جسم خارجی مشخص شود.
2- بهبود قابلیت‌های شناساگرهای فلز: نوآوری‌های اخیر منجر به افزایش حساسیت و کاهش مرجوعی (reject) اشتباه توسط سیستم‌های شناساگر فلز شده است.
3- محبوبیت بیشتر دستگاه‌های اشعه ایکس: سیستم‌های اشعه ایکس به عنوان یک فناوری جدیدتر مورد استفاده در بازرسی محصول و بسته، طی سال‌های اخیر محبوبیت روزافزونی یافته‌اند. مزیت این فناوری بازرسی، قابلیت آن در شناسایی اجسام غیرفلزی است. دستگاه اشعه ایکس قادر به شناسایی شیشه، سنگ، خرده‌های استخوان و انواع خاص پلاستیک‌ها است. این سیستم می‌تواند فلزات را شناسایی کرده و برای شناسایی فولاد زنگ‌نزن و برنج (فلزات غیرآهنی) نسبت به دستگاه‌های قدیمی، بهتر عمل می‌کند.
دستگاه اشعه ایکس قادر به شناسایی یک خرده شیشه درون ظرف شیشه‌ای و یا فلزِ درون یک بسته‌ی پیچیده شده توسط فویل است. امروزه خریداران تمایل بیشتری به سرمایه‌گذاری در انواع جدید و پیشرفته‌ی آنها به منظور بهبود هزینه، کیفیت و قابلیت اطمینان دارند. ارتقای شناساگرهای اشعه ایکس موجب بهبود حساسیت آنها نسبت به تغییرات شده و کیفیت تصاویر آنها نیز بهبود یافته است. همچنین نرم‌افزارهای پردازش تصویر به واسطه ابداع الگوریتم‌های جدید برای یافتن اجسام کوچک بهبود یافته‌اند.
