یادداشتی درباره “نمایشگاه آینده چاپ ایران”
از رضا نورائی
بکوشش ساره گودرزی
رضا نورائی
مشاور سرمایه‌گذاری صنایع بسته‌بندی و چاپ
سردبیر پایگاه خبری پیام صنعت بسته‌بندی
شما می‌دانید من فردی هستم که معمولا در ارائه نظراتم صلاحدید شخص یا گروه خاصی را در نظر نمی‌گیرم. رسانه‌های بنده هم در گذشته و حال چنین بوده و هستند.
“آینده چاپ ایران” یک عنوان جسورانه و البته محدودکننده است. ولی جسارت چیزی است که برای توسعه نیاز داریم.
شاید این عنوان دستمایه بعضی نقدها درباره محتوای نمایشگاه و نحوه مدیریت و برگزاری آن شود.
عنوان نمایشگاه این انتظار را ایجاد می‌کند که در آن با کالاها و خدماتی روبرو خواهیم شد که از حال عبور کرده و تصویری از آینده دارند. و احتمالا بازدیدکنندگان به سمت فناوری‌ها و حتی رفتارهای مناسب با آینده راهنمایی خواهند شد.
بیش از هر چیز این ویژگی در خود بابک عابدین و چند شخص کلیدی نمایشگاه از جمله امیرهومن محمدی و افکار و عملکردشان دیده می‌شود. این را هم بگویم که هر از گاهی صنایع مختلف از جمله صنعت چاپ چنین افراد و چنین دورانی را به خود دیده است.
منظورم شور و نشاط و ایده‌پردازی‌های نوین است که در بطن آن یک خستگی از ادامه مسیر تکراری (و شاید کج) قبلی و میل به تغییر رو به جلو هم دیده می‌شود. یک میل به مشارکت و هم‌افزایی هم در این تفکر وجود دارد که باعث می‌شود بصورت برپایی نمایشگاه تجاری ظهور کند اگر نه افرادی زیادی را سراغ داریم که دوست دارند آینده فقط متعلق به خودشان باشد. در حالی که بزرگان کسب و کار در جهان اعتقاد دارند هر چه این کیک (بازار) بزرگتر باشد سهم ما از آن بزرگتر خواهد بود.
ایران از نظر تعدد رسانه و نمایشگاه در زمینه چاپ، منحصر به فرد است! دلیل آن را هم می‌توان در نحوه هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی غیرحرفه‌ای جستجو کرد. از آن جا که هیچ کدام از نمایشگاه‌ها بنا به دلایلی که کم و بیش پیداست نتوانسته یک نمونه کامل و حرفه‌ای از آن چه که باید نشان دهد جامعه چاپ و بسته‌بندی کشور همواره دلتنگ یک اتفاق بهتر است و شاید دلیل این که هیچ کدام از این همه نمایشگاه خالی از غرفه‌گذار نیست همین باشد. همه دنبال آن اتفاق حرفه‌ای و کم حاشیه هستند تا کسب و کار خود را در آن توسعه دهند.
حالا با بابک عابدین روبرو هستیم و اولین تجربه نمایشگاه‌داری او. نمی‌گویم اتحادیه صادرکنندگان چاپ، زیرا اتحادیه قبلا هم بوده ولی چنین اتفاقی را نداشته و از طرفی دیگر بعضی از ویزگی‌های نمایشگاه آینده چاپ ایران ارتباط مستقیمی با دغدغه‌ها، دیدگاه‌ها و حتی توانایی‌های فردی خود بابک عابدین دارد.
اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنعت چاپ و بسته‌بندی ایران و رییس آن اولین تجربه نمایشگاه‌داری را پیش رو دارند و نمی‌توان اثر تجربه در مدیریت میدانی را نادیده گرفت اما آن چه انتظار می‌رود این است که اهالی چاپ و بسته‌بندی چه غرفه‌گذار و چه بازدیدکننده در این نمایشگاه با اتفاقات و نبوغی مواجه شوند که قبلا نبوده یا دوست دارند باشد. مانند آن چه از کیفیت و کمیت در نمایشگاه‌های مشابه در کشورهای توسعه یافته روی می‌دهد. همه اینها در تراز داده و ستانده آخر نمایشگاه معنی پیدا می‌کند.
من امیدوارم برگزارکننده بتواند در این نمایشگاه تفاوت معنی‌داری از نظر ایجاد فرصت کسب و کار ایجاد کرده و در ضمن چشم‌انداز مناسبی از آینده چاپ ایران نمایش دهد. زیرا قید زمان (آینده) در عنوان این نمایشگاه همواره مرجعی برای ارزیابی سختگیرانه آن خواهد بود. با این همه، حتی همین قدر توجه به “آینده” ارزش همراهی و مشارکت فعال را دارد.
