اولویت توجه به تهدیدها و فرصتهای مشترک در صنعت سلولزی
این چکیده نقطه نظرات حجت صفرپور در میانهی التهابات اخیر صنعت کارتن میباشد که به طور مستقیم توسط خود او در فضای مجازی انتشار یافته است.
حجت صفرپور با سابقهای قوی در صنعت تولید کاغذ اکنون دبیر انجمن صنایع کارتن و ورق ایران و مدیرعامل شرکت تعاونی این انجمن میباشد. وی با آگاهی کامل از بالادست صنعت کارتن و خود صنعت کارتن به عنوان یک فرد مطلع و دست اندر کار، نگرانی شدید خود را از یکجانبه نگریهای جاری در صنعت سلولزی ابراز داشته است.
در ادامه پیام او را که روز 13 آذر در گروههای فعالان کارتن و کاغذ به اشتراک گذاشت بدون کم و کاست میخوانید.
سخنی با تولیدکنندگان کاغذ و کارتن
با سلام و احترام
بعنوان یک کارشناس ، نه بعنوان دبیر انجمن و مدیرعامل تعاونی که تجربه نه چندان کم در صنعت کاغذ و کارتن دارم ، نکاتی را بعرض میرسانم
*نکته اول* اینکه تولید کردن کاری عاشقانه و خلاقانه است. تولیدکننده سوای جنبه اقتصادی ، از تولید و خلق ارزش لذت می برد علیرغم رنج های بیشمار و سختی های فراوانش . و بقول یکی از دوستان ،تولید رنج شیرین است.
اما متاسفانه در شرایط کنونی من فکر نمیکنم کسی از تولید لذت ببرد
نه تنها لذت نمیبرد بلکه با این همه چالشهای کمرشکن دچار افسردگی نیز شده است
*اما نکته دوم *
بارها و بارها تجربه کردیم که نه خوشحالی تولیدکننده کاغذ از اینکه هرقیمتی اعلام نماید مشتری مجبور به خرید است دوام دارد و نه خوشحالی تولیدکننده ورق و کارتن از خرید با قیمت و شرایط تعیین شده از طرف خودش
این سیکل بارها و بارها در طی این سالها تکرارشده و متاسفانه نه تنها از تجربه مکرر،برای اصلاح مسیر و جبران روش غیر اصولی و غیر اقتصادی استفاده نگردید بلکه با اتخاذ سیاستهای نادرست، به جای ارتقاء کمی و کیفی فعالیت و سود اوری از طریق ظرفیتهای جذب نشده ; با افزایش قیمت، ناراضی تراشی و رقیب سازی صورت گرفت و کاغذساز ناراضی کارتن ساز و کارتن ساز ناراضی کاغذ ساز و حتی تامین کننده مواد اولیه ،کارتن و ورقساز گردید و با صدور مجوزهای بیرویه تشدیدهم شد و جنگ قیمت و ….( صرفنظر از موارد بسیارکم و استثنایی که از این قاعده خارج بوده است)
*نکته سوم ،*کلان نگری و نگاه به منافع دراز مدت که وظیفه تشکلهاست مقوله فراموش شده است. باید صادق بود هم انجمن و هم سندیکا نقش کمی در سیاست گذاری صنعت سلولزی دارند چرا که تفکر اعضاء تفکر حمایتی نیست. متاسفانه حب و بغض ها ، رقابتها که فضای سخت و ناسالم اقتصادی نیز مزید برعلتهاست، نمیگذارد که تصمیم های اصولی گرفته شود.نمیتوان پذیرفت که فقط اقتضای فضای کسب و کار و عرضه و تقاضاست.باید بپذیریم که شرایط پایدار کسب و کار با نفع بردن همه بازیگران زنجیره تامین، تولید ، مصرف و به عبارتی کل ذینفعان بوجود می اید نه با تکروی و نگاه به فقط حفط منافع فردی و… و این میسر نمی شود مگر باحمایت ، همراهی و همکاری اصولی اعضاء با تشکلها و تشکلها با یکدیگر.
* نکته چهارم *از پتانسیل عظیم تشکها بدلایل مختلف استفاده نمی شود.
آیا نمیشود سازوکار اصولی و منطقی برای افزایش قیمت ها تعریف کرد؟
آیا نمیشود اطلاع رسانی بصورت شفاف ، کتبی و رسمی از طریق تشکلها پس از برگزاری جلسه مشترک و شنیدن نقطه نظرات یکدیگرصورت گیرد؟قطعا این حرف تازه ای نیست و هردوتشکل انجمن و سندیکا تمایل دارند این اتفاق بیفتد اما صادقانه باید بگویم شاید از تصمیمات بدون پشتوانه و ضمانت اجرایی و دور زده شدن ابا دارند.
آیا نمی شود تصمیمات مشترک برای حل معضلات اساسی که گریبان همه واحدهای صنعتی از جمله تولیدکنندگان کاغذ و کارتن را گرفته و باعث افزایش قیمت تمام شده میگردد اتخاذ و از طریق تشکلها پیگیر مطالبات واحدها بود که چگونگی مواجهه باصدور بخشنامه ها ، دستورالعملها و ابلاغیه ها در مورد انرژی، بیمه ، دارایی و… از جمله این مواردهاست و تاثیر بسزایی در کاهش هزینه های تولید دارد؟
آ یا وقت آن نرسیده است که بپذیریم اشکالاتی در مسیر فعلی وجود دارد و نیازمند اصلاح و تغییر نگرش هستیم تا با سازوکارهای قانونی در هرتشکل مسائل و مشکلات ، نکته نظرات ، انتقادات و پیشنهادات باحسن نظر ، رو در رو و با استفاده از ظرفیتهای مجمع، جلسات هیئت مدیره و حتی گروههای تخصصی مطرح شود و بدون پیش داوری پیگیر نتایج بود؟
به باور من حتما میشود به شرطی که اعتماد و احترام به تشکل (مرجع تصمیم جمعی )برگردد.
باپوزش از اطاله کلام، از تمامی بزرگان ، پیشکسوتان ، کارافرینان و دلسوزان عرصه صنعت بسته بندی استدعا مینمایم که به داد این صنعت برسید. این صنعت حال و روز خوشی ندارد و طی ده سال اخیر علی رغم پیشرفت علم و تکنولوژی ، در خور ایران عزیزما خلاقیت و نواوری نداشته ایم و چه بسا از لحاظ کیفیت متاسفانه پسرفت هم داشته ایم.
خواهشا به محل تضارب ارا و تبادل نظر یعنی تشکل و جلسات هیئت مدیره نگاه ویژه ای داشته باشیم و این پتانسیل موجود را با همراهی ، همدلی ، با حضور فعال و بیان دیدگاههای خود ،
پویاتر و اثرگذارتر نماییم.
