اگر چه سریال‌گذاری قسمت‌های مختلف یک سازمان را درگیر می‌کند، اما می‌توان گفت که اولین قسمت، کد فیزیکی‌ای است که روی بسته اعمال می‌شود. چند چیز را باید در نظر گرفت:
جایی از بسته را که می‌خواهید پرینت بگیرید مشخص کنید. در این جا هم مثل معاملات املاک، سه فاکتور مهم وجود دارند که عبارتند از مکان، مکان و باز هم مکان. مکان فیزیکی کد چه روی قسمت بالایی، روی یک سر بسته، یا روی هر دو سر بسته باشد، اهمیت زیادی از نظر هزینه‌ای دارد، چون ممکن است لازم باشد برچسب را تغییر دهید یا حتی اندازه جعبه حمل و نقل را عوض کنید.
همچنین از نظر فشرده‌سازی هم دارای اهمیت زیادی است. (به عنوان مثال، یک تولیدکننده دارویی یک برچسب DataMatrix را برای یک محصول حساس به دما روی یک طرف یک جعبه چاپ کرد که باعث ایجاد مسائل فشردگی زیادی شد، طوری که آن را به یکی از قسمت‌های انتهایی بسته انتقال دادند.
اما این کار به جعبه‌ای نیاز داشت که کمی بزرگتر باشد، که خود نیازمند یک جعبه حمل کمی بزرگتر بود و آن هم مستلزم بازرسی و اعتباردهی مجدد کل زنجیره سرما است.)
برخی الگوهای فشرده‌سازی نیازمند چاپ یک سمبل DataMatrix روی بالا یا پایین هر بطری هستند تا کل ردیف بطری‌ها را هنگامی که در جعبه قرار می‌گیرند برای انسجام بالاتر فشردگی (یا از طریق یک باندل شرینک فیلم-شفاف) پوشش دهند.
همچنین قراردادن علامت DataMatrix در نزدیکی بارکد خطی حاوی GTIN یا NDC (الزامی تحت قوانین مجزای FDA) مناسب نیست. اسکنرها ممکن است در تشخیص علامت مطلوب دچار مشکل شده و هنگامی که کد خطی نشانگر شماره سریال نیست، در خواندن دچار خطا شوند. در ذهن داشته باشید که DSCSA فدرال آمریکا نیازمند یک علامت DataMatrix است.
دقیقا مشخص کنید که چه چیزی قرار است روی برچسب قرار بگیرد. یک الگوی برچسب برای فروشنده‌ی کدگذاری/علامت‌گذاری خود آماده کنید که دقیقا عناصری را که قرار است پرینت گرفته شوند مشخص کند. همچنین باید تلاش کنید که یک طراحی یا نقشی از آن گونه برچسب آماده و چاپ‌شده خواهد بود، شامل اندازه علامت DataMatrix، سایز فونت برای متن قابل‌درک برای انسان، و غیره، داشته باشید.
چاپ روی بطری‌های گرد دردسرساز است. چاپ روی یک سطح صاف و صیقلی همیشه بهتر از چاپ روی سطح منحنی است. یک سطح صاف، مثل ظروف مستطیلی، یک فاصله پرتاب ثابت برای سیستم‌های کدگذاری ink-jet دارد. از آن جا که بطری‌های گرد رایجتر از نمونه‌های مستطیلی هستند،
اکثر شرکت‌ها با چاپ مستقیم کد روی برچسب، به گونه‌ای که سریال روی شبکه برچسب قرار می‌گیرد و نه روی خود بطری، از این گونه مشکلات اجتناب می‌کنند.
این کار باعث کنترل و ثبات عالی شبکه شده و فارغ از این که تکنولوژی کدگذاری جوهرافشان یا فرسابی لیزری است، منجر به کد قابل‌اعتمادتر و باثبات‌تر می‌گردد.
گزینه‌های دیگر شامل چاپ بالا یا زیر بطری‌ها هستند، اگرچه نکته معاملات املاک که بالا گفته شد، این جا سخت‌تر است.
آمادگی تجهیز کدگذاری موجود خود را برای سریال‌گذاری بسنجید. قسمت دشوار این جا چاپ یک علامت DataMatrix نیست، چون حتی پرینترهای بالای 8 سال قدمت هم می‌توانند این کار را انجام دهند. پرینتر، برای این که واقعا آماده‌ی سریال‌گذاری باشد، باید اتصالات دوطرفه یکپارچه داشته باشد تا بتواند اطلاعات را بدون تاثیرگذاری بر سرعت‌های موجود خط دریافت و ارسال کند.
به عنوان یک اصل کلی، احتمال بیشتری وجود دارد که پرینترهای 5 ساله یا جدیدتر آماده‌ی سریال‌گذاری باشند. برخی سیستم‌های جدید لیزری هم به این قابلیت مجهزند. یک نکته: تکنولوژی جوهرافشان مستمر (CIJ) معمولا به خاطر محدودیت‌های کیفیت چاپ قادر به سریال‌گذاری نیست.
تکنولوژی کدگذاری خود را انتخاب کنید. انتخاب‌های شما معمولا جوهرافشان حرارتی (TIJ)، کدگذاری فرسابی لیزری، یا نوعی چاپ و اعمال هستند. اگر قبلا از CIJ استفاده می‌کرده‌اید، پس لازم است برخی فرآیندهای داخلی را تغییر داده و برخی آموزش‌های اضافی تیم‌های عملیاتی را وارد کنید.
ملاحظات این جا شامل زیرلایه، سرعت خط، دستکاری مواد، و نصب پرینتر هستند. برای TIJ، تفاوت‌های زمان خشک شدن در توده جعبه‌های مشابه می‌تواند معنادار باشد.
محدودیت‌های سرعت خط برای لیزر تابعی از زیرلایه، اندازه لنز، اندازه و پیچیدگی کد، گام محصول، جهت کد و نیازمندی‌های برقی است. محدودیت‌های سرعت خط برای TIJ بسیار وابسته به رزولوشن انتخابی هستند.
مثلا، کدهای 600 در 600 ممکن است سرعت خط را تا 100 فوت در دقیقه محدود کنند; کدهای 300 در600 ممکن است اجازه دهند که سرعت خط به 200 فوت در دقیقه برسد. در نهایت، همیشه نگهداری سیستم کدگذاری را در حین تصمیم‌گیری در نظر داشته باشید، چون بر زمان توقف اثر می‌گذارد.
لرزش روی خط بر چاپ (و اسکن) اثر می‌گذارد. هنگامی که اجزای تسمه نقاله را برای انتقال بطری‌ها در خط تولید، یعنی جایی که کدگذاری صورت می‌گیرد، انتخاب می‌کنید، به امکان لرزش دقت کنید.
هنگام انتخاب یک سیستم کدگذاری هزینه و نگهداری را مدنظر داشته باشید. در مورد سیستم‌هایی که از انسداد نازل‌ها، پاکسازی هد، و غیره ..جلوگیری می‌کنند سوال کنید.
حمل‌کننده‌های داده خود را انتخاب کنید. هنگامی که چهار تا پنج سال پیش تست‌های پایلوت با RIFD محبوب بودند، قیمت تگ‌ها هیچ وقت به قدری در سطح کالا پایین نمی‌آمد که این حمل‌کننده‌ی داده اجرایی شود. اکثر شرکت‌ها علامت‌های DataMatrix را در سطح کالا و جعبه و کدهای GS1-128 را در سطح پالت استانداردسازی می‌کنند.
به خودتان نمره دهید. ناتوانی در درجه‌بندی بارکدها به این معنی است که اقلام شما بعدا در زنجیره عرضه توسط اسکنرهای سنتی قابل خواندن نیستند.
دوربین‌هایی با رزولوشن بالا در بسته‌بندی اغلب می‌توانند نمادهایی را که با اسکنرهای دستی رد می‌شوند، بخوانند. این مشکل ممکن است تا مدتها بعد و در زنجیره‌ی عرضه نامشخص بماند و منجر به بازگشت اقلام و احتمال کمبود محصول شود.
درجه‌بندی بارکد را به عنوان بخشی از بازرسی کیفی با استفاده از ایستگاه درجه‌بندی بارکد روی میز QA در نظر بگیرید. چون هر DataMatrix هنگامی که سریال‌گذاری می‌شود، منحصر بفرد است و درجه ممکن است در حین بسته‌بندی نرمال تا سطحی که غیرقابل‌خواند است افت کند.
درجه‌های B یا C ممکن است محرک شما برای حل مشکل باشند. برای انجام درجه‌بندی بارکد و کاهش درجه‌های ضعیف، SOP تشکیل دهید.
