بررسی امکان تولید نانوکامپوزیت‌های بسته‌بندی خوراکی توسط محققان ایرانی

میلاد روحی مجری طرح گفت: در صورت تکمیل مطالعات و دستیابی به تولید انبوه، از نتایج این طرح می‌توان در صنایع تولید بسته‌بندیخوراکی‌ها به ویژه فرآورده‌های گوشتی یا مواد بسته‌بندی زیست تخریب پذیر استفاده کرد.
وی بیان کرد: امروزه همزمان با افزایش شیوع بیماری‌های خاص در جهان، نگرانی مردم نسبت به موادغذایی، ظروف و بسته‌بندی این مواد افزایش یافته است، بنابراین صنایع مرتبط با موادغذایی، برای پاسخ به این نیاز عمومی ‌به رویکردهای جدیدی مانند استفاده از محصولات گیاهی تمایل یافته اند، ایجاد ویژگی خوراکی و زیست تخریب پذیر بودن بسته‌بندی‌های مواد غذایی از دیگر راهکارهای مورد استقبال صنعت غذایی است.  روحی اظهار کرد: هدف این طرح، دستیابی به دانش فنی تولید پلیمری مناسب و کاربردی در صنعت بسته‌بندی مواد است که علاوه برخواص مطلوب مکانیکی و حرارتی، قابلیت خوراکی و زیست تخریب پذیری نیز داشته باشد. وی گفت: امروزه مواد بسته‌بندی مورد نیاز است که علاوه بر افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت غذا، زیست تخریب پذیر باشد و به محیط زیست نیز صدمه نزند، از جمله این مواد می‌توان به فیلم‌های خوراکی یا بیوفیلم‌ها اشاره کرد.
روحی ادامه داد: بیوفیلم‌ها بر پایه پلیمرهای سنتزی، استحکام، قابلیت نگهداری و کاربرد بیشتری نسبت به انواع طبیعی دارند؛ در بین پلیمرهای سنتزی، انواع آبدوست آنها مانند پلی وینیل الکل به دلیل استفاده از حلال‌های قطبی مانند آب و الکل، ارزان تر و کم خطر هستند و آلودگی کمتری برای محیط زیست ایجاد می‌کنند، علاوه بر این، اینگونه پلیمرها معمولا خوراکی هستند و قابلیت زیست تخریب پذیری بیشتری دارند.  وی افزود: با این وجود، فیلم حاصل از آنها نسبت به فیلم پلیمرهای سنتزی آبگریز حساسیت بیشتری به آب نشان می‌دهد و انتشار رطوبت بیشتری دارد و در این طرح از روش‌های جدیدی برای بهبود کارایی این پلیمر در بسته‌بندی موادغذایی استفاده شده است.
این طرح در قالب پایان نامه دکتری و با حمایت شرکت تعاونی دانش بنیان در حال انجام است و این پایان نامه تحت عنوان پایان نامه مورد نیاز صنعت به تایید رسیده است.